Difosforan motesanibu w progresywnie zróżnicowanym raku tarczycy ad

Podwyższony poziom samej tyreoglobuliny w surowicy nie był wystarczającym dowodem progresji choroby przed włączeniem do badania. Innymi kluczowymi kryteriami włączenia były obecność co najmniej jednej zmiany, którą zdefiniowano jako mierzalną zgodnie z wytycznymi RECIST, i która nie była możliwa do resekcji chirurgicznej lub radioterapii z zewnętrzną wiązką lub była oporna na radiojod; brak nieleczonych przerzutów do mózgu; wynik oceny efektywności Eastern Cooperative Oncology Group od 0 do 2; i odpowiednią funkcję wątroby, nerek i serca. Pacjenci nie kwalifikowali się, jeśli kiedykolwiek otrzymali leczenie inhibitorami receptora VEGF lub otrzymali niehormonalną terapię przeciwnowotworową w ciągu 30 dni przed rozpoczęciem badania. Protokół został zatwierdzony przez niezależny komitet etyki każdego z ośrodków lub instytucjonalną komisję odwoławczą, a wszyscy pacjenci wyrazili świadomą zgodę przed rejestracją. Projekt badania i punkty końcowe
Ta faza 2, badanie otwarte obejmujące kohortę pacjentów ze zróżnicowanym rakiem tarczycy, przeprowadzono w 42 ośrodkach w 10 krajach. Równoległa grupa obejmowała podobnych pacjentów z przerzutowym rdzeniastym rakiem tarczycy; dane z tej kohorty nie zostały uwzględnione w analizowanej tutaj analizie. Pierwszorzędowym punktem końcowym była obiektywna odpowiedź według RECIST, oceniana przez scentralizowany, niezależny przegląd. Dodatkowe punkty końcowe obejmowały czas trwania odpowiedzi, przeżycie wolne od progresji, czas do odpowiedzi i całkowity czas przeżycia; zdarzenia niepożądane; charakterystyka farmakokinetyczna; i zmiany stężenia tyreoglobuliny w surowicy.
Pacjenci otrzymywali doustnie 125 mg difosforanu motesanibu raz na dobę przez okres do 48 tygodni lub do momentu pojawienia się dowodów na niedopuszczalną toksyczność lub progresję choroby. Leczenie było oferowane po 48 tygodniach w rozszerzonym badaniu, jeśli zaobserwowano kliniczną korzyść. Zaprzestano leczenia, jeśli wystąpiło niepożądane zdarzenie niepożądane stopnia 3 związane z leczeniem, którego nie można było kontrolować z zastosowaniem leczenia podtrzymującego, jakiegokolwiek związanego z nim zdarzenia niepożądanego 4 stopnia lub objawowego nadciśnienia. Leczenie można wznowić w dawce 100 mg na dzień, jeśli toksyczność została zmniejszona do stopnia lub mniej dla toksyczności niehematologicznej lub dla stopnia 2 lub mniej dla toksyczności hematologicznej lub dla dawki 75 mg na dobę po druga przerwa w leczeniu związana z toksycznością.
Zdarzenia niepożądane zostały sklasyfikowane zgodnie ze Słownikiem medycznym dla działań regulacyjnych, a stopień nasilenia oceniono zgodnie z ogólnymi kryteriami terminologii dla zdarzeń niepożądanych National Cancer Institute, wersja 3.0. Pacjenci mieli regularną ocenę ciśnienia krwi (co tydzień do 6. tygodnia, następnie co drugi tydzień do 16 tygodnia, a następnie co 4 tygodnie), profile chemiczne krwi, morfologię krwi i poziomy białka w moczu. Wolne poziomy tyroksyny i tyreotropiny mierzono w punkcie wyjściowym i następnie co miesiąc.
Ocena odpowiedzi guza
Skany tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego szyi, klatki piersiowej i brzucha uzyskano w odstępach 8-tygodniowych i gdy podejrzewano progresję choroby. Obiektywna odpowiedź (całkowita lub częściowa odpowiedź według RECIST) została oceniona przez scentralizowaną, niezależną recenzję, z potwierdzeniem przez powtórne badania obrazowe co najmniej 4 tygodnie później
[hasła pokrewne: stenoza szyjna, hartmann opatrunki, lifting wolumetryczny ]